Dit zijn onze beste & slechtste momenten in Zuid-Amerika

Inmiddels zijn we al weer een tijdje thuis. Tijd om eens terug te blikken op onze reis door Zuid-Amerika. We hebben ongelooflijk mooie herinneringen gemaakt, een berg nieuwe ervaringen opgedaan en een aantal vinkjes kunnen zetten op onze bucketlist.

We nemen jullie mee naar onze mooiste & gelukkigste momenten, maar ook de vervelendste & slechtste momenten. Het is namelijk niet altijd even makkelijk op reis. Daar leer je van, daar word je wijzer van en dat maakt het reizen juist zo interessant.

Gelukkigste moment

Meteen al een moeilijke keuze, want er zijn heel wat happy moments geweest.

Als ik dan moet kiezen, dan wordt dat toch Machu Picchu. Dat heeft er mee te maken, dat ik hier al ontzettend lang heen wou. En dat niet alleen. Wij waren niet in de meest ideale tijd daar, een beetje aan het begin van de regentijd. De dag voordat we naar Machu Picchu vertrokken, regende het de hele godganse dag en zagen we het somber in. Op de dag zelf, kwamen we 's ochtends om 6 uur aan en hing er een heel dik wolkendek boven de bergen. Je zag geen hand voor ogen, laat staan dat je ook maar één steen van Machu Picchu zag. Aaah, en daar heb je dan jaren naar toe geleefd. Maar toen, ja hoor, toen trokken om half 10 eindelijk de wolken weg en hadden we vanaf de zonnetempel een prachtig uitzicht op heel Machu Picchu! In het zonnetje! Daar word je behoorlijk gelukkig van, kan ik je zeggen.

En als je dan terugloopt naar Agua Calientes en het trekt weer helemaal dicht en het gaat flink regenen, nou, dan besef je helemaal wat voor een mazzel je hebt gehad.

Fysiek zwaarste moment

Dit is een beetje idioot, want normaal gesproken niet eens zo heavy. Normaal gesproken zouden we dit met twee vingers in de neus redden. In Otavalo zijn we namelijk het kratermeer Cuicocha rondgelopen. Is 14 km en daar doe je een uurtje of 5 over. Het is best klimmen en dalen, dat wel. Maar tjezus, op het eind zat ik echt te kokhalzen. Van vermoeidheid, dacht ik op dat moment. Maar na 5 slapeloze nachten, waarin ik echt geen één minuut geslapen heb, kwam ik erachter dat ik last had van hoogteziekte en daar kwam dat kokhalzen natuurlijk ook van! En dat terwijl de krater maar net boven de 3000 meter lag. Zie je maar weer, hoe belangrijk het is om te acclimatiseren.

Meest kicken moment

Die was onder water. En wel op een snorkeltrip op de Galapagos. Ik heb me daar een prachtexemplaren dieren mogen zien, wauw.

En als je dan zo aan het snorkelen bent en links van je zie je een enorme reuzenzeeschildpad door het water zweven. Kijk je naar onderen en je ziet daar een flinke reef shark muisjestil op de bodem liggen. En je zwemt een beetje door en merkt dat er een zeeleeuw met je mee zwemt en recht voor je snorkelmasker salto's aan het maken is. Ben bijna verdronken, omdat ik gewoon vergat te ademen van verbijstering. Kicken!

Dankbaarste moment

Toen wij in Medellin waren, mochten wij voor de mooie organisatie ResiRest eten bij de lokale bevolking. We kwamen terecht bij Yuliana, een jonge moeder, die in een klein huisje in een toch wel armere wijk van Medellin woont. Daar kom je normaal gesproken als toerist niet. Beetje zenuwachtig. Voor haar de eerste keer dat ze voor toeristen kookt. Wij ook zenuwachtig, want voor ons ook de eerste keer en we weten niet wat we kunnen verwachten. Ze heeft ons een beetje over haar leven verteld en schotelde ons ondertussen een overheerlijke maaltijd voor, de typisch Colombiaanse Bandeja Paisa. Een heel bijzondere ontmoeting.

Dit is wat ResiRest doet; reizigers en de lokale bevolking samenbrengen. Jij beleeft een authentieke ervaring, zij zijn geholpen met een beetje extra inkomen. En als je dan hoort, dat Yuliana het er tegenwoordig best druk mee heeft en dat ze hierdoor voor haar gezin kan zorgen en helemaal trots is, dan krijg ik daar kippenvel van. Dat is toch prachtig?

Wil je meer weten over deze ervaring, lees dan eten bij de locals in Medellin

Heftigste moment

Wij hebben tijdens onze reizen toch al aardig wat armoede gezien, maar schrokken van de situatie in Ascuncion, de hoofdstad van Paraguay.

Er is, zoals in veel Zuid-Amerikaanse landen, een enorm verschil tussen rijk en arm. Dat is niks nieuws. Maar in Ascuncion was middenin de stad, in het park een heel dorp gebouwd van landbouwplastic. Huisjes van zwart zeil. En daar wonen ze dan. Geen cent te makken, geen schoon water, geen eten. Kun je je dat voorstellen? En dan is het daar rustig 40 graden heet. Toen wij er waren, was er daar een vrouw opgepakt, omdat ze haar overleden baby in dat park wilde begraven. De baby was van de honger omgekomen. Dat is toch verschrikkelijk en zo'n uitzichtloze situatie.

Onverwachtste mooi moment

Dat is voor mij absoluut de regio van Mendoza. De vallei Uspallata om precies te zijn.

Ik had een beetje glooiende bergen vol wijngaarden verwacht hier. Maar dat het Andesgebergte er zó spectaculair is, had ik dus niet durven dromen. Wauw, onze monden vielen letterlijk open van verbazing.

Ultieme vrijheidsgevoel moment

Ken je dat gevoel? Dat je je zo vrij als een vogeltje voelt? Niks & nobody, waar je rekening mee moet houden. Alleen jij & je lief en niemand anders.

Precies dát gevoel hadden we toen we ons huurautootje ophaalden in Buenos Aires en de pampa van Argentinië inreden. Na 3 maanden van busritten van 8 uur of meer, wachten op de busstations of op het vliegveld, pingelen over een goede taxiprijs, was het heerlijk om ons eigen vervoer te hebben. Gewoon stoppen, wanneer je wilt, elke afslag kunnen nemen, die je maar wilt. Ja, we hebben echt zitten kicken in ons autootje. Wat een vrijheid!

Slechtste moment

Het is op reis niet altijd feest. Niet altijd rozegeur & maneschijn. Soms valt iets gewoon gruwelijk tegen. Wij hadden dat met Agua Calientes in Peru.

Agua Calientes is de uitvalsbasis voor Machu Picchu. Wat een verschrikking. Nu hielp het natuurlijk niet mee, dat het voortdurend regende. Maar dat dorp is echt hélemaal op toerisme ingericht. Wanneer je er met de trein aankomt, ben je gedwongen om door een doolhof van marktkraampjes te lopen, waar ze dan allemaal veel te dure souvenirs verkopen. Serieus, we konden de uitgang gewoon niet vinden. En verder alleen maar overpriced hotels & restaurants, die je veel te veel service charge berekenen. Het is dat ik zo graag Machu Picchu wou zien, maar anders had ik echt rechtsomkeer gemaakt. Wat een rampdorp!

Schattigste moment

Aaah, dat waren absoluut de jonge zeeleeuwtjes, die vlak voor onze neus in het water aan het spelen waren op de Galapagos Islands. Wat een leukerds!

Overvallende geluksmoment

Geluksmomenten zijn er natuurlijk heel wat op zo'n reis. En zeker heb je die, wanneer je eindelijk bij Machu Picchu bent of op de Galapagos landt. Maar ik werd soms overvallen in een doodgewone bus.

Ken je dat? Dan zit je in een bus, met een uurtje of 7 rijden voor de boeg. Zweterig & plakkerig. Rijd je door drukke steden en sta je in verkeersopstoppingen. En dan toch....bats, daar heb je je geluksmoment.

Bij mij komt dat door het gevoel van weer onderweg zijn, het niet weten waar je die avond weer terechtkomt, het samen met je lief op avontuur zijn en nieuwe dingen beleven. Ja, word ik heel gelukkig van.

Bucketlist moment

Er stonden verschillende dingen op onze bucketlist, die we deze reis af hebben kunnen vinken. Zo wou ik altijd al Machu Picchu zien. Check. Boven de Nazca lijnen vliegen. Check. De regio Mendoza in Argentinië nog zien. Check. Het zuiden van Colombia doorreizen. Check. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Maar welke heel erg hoog op het lijstje stonden, waren de Galapagos Eilanden. Die stonden niet eens op de planning, want we dachten dat we ons dat nooit konden veroorloven. Maar we hebben het gewoon gedaan. You only live once! So, en geen moment spijt van gehad. Galapagos Islands? Dikke check.

Laat maar horen

Willen jullie nog meer weten over ons avontuur in Zuid-Amerika? Misschien waar we het lekkerst hebben gegeten of juist het slechtst. Wat de duurste dag was of juist de goedkoopste. De meest romantische plek misschien? Of de meest waardeloze accommodatie? Vraag maar raak...

GO & BE HIP